بوسه های به تعویق افتاده

چند قدم دور شد و دوباره برگشت. صورت و پیشانی مادرش را غرق در بوسه کرد. چندین و چند بار این اتفاق تکرار شد. مجموعا شاید بیش از صد بوسه بین لبانش و پیشانی و صورت مادرش رد و بدل شد. شاید این فرصت اندک فرودگاه، نتواند جبران این همه بوسه های به تعویق افتاده را بکند. شاید ماهی را هر وقت از آب بگیری، تازه نباشد. گیت فرودگاه، او را به دنیایی، شاید بی بازگشت فرا میخواند.

درون

اگه میبینی چند وقته افتادی روی دور بد بیاری...

اگه میبینی رابطه ات با بقیه یه مدته نوسانی شده...

اگه احساس میکنی آدمای دور و برت بی انصاف و بیفکر شدن...

اگه دلت میگیره از مردم و اتفاقای روزگار....

دنبال دلیل اون بیرون نگرد.

یه سری به درون خودت بزن.

یه چیزایی در درون خودت، سر جاشون نیستن...

کم و خوب

امروز فک میکردم آیا میشه "کم" رو با "خوب" جبران کرد یا نه؟ مثلا خواب کم رو با خواب خوب جبران کنی. اگه فرصت نداری زیاد بخوابی، شرایطی رو فراهم کنی که خوب و آروم بخوابی تا همون نتیجه رو به دست بیاری. رفع خستگی. یا مثلا اگه برای کسی  کم هستی، حد اقل توی همون کم بودنت، خوب باشی که جبران بشه. یا مثلن اگه کم به یاد خدا میفتی، لا اقل وقتی میفتی خوب بیفتی که جبران این کم بودنهاتو بکنه. یعنی حالا که از کمّیت مجبوری کم بذاری، حداقل کیفیت رو ببری بالا تا نتیجه دلخواهت به دست بیاد.

نمیدونم چقدر این تئوری کاربرد داره. فقط میدونم خیلی جاهای زندگی جواب نمیده...

بعضی وقتا فقط باید بود. اگه کم باشی انگار نیستی...

غزه

من مسلمونم. احساس همدردی هم سرم میشه. سنگدل هم نیستم. ولی...

حتمن این چند وقته دستا و سرها و پاهای بریده شده و زخم و زیلی مردم غزه رو دیدین. حتمن دلتون هم کلی ریش ریش شده و غصه خوردین. خب، منم غصه خوردم. ولی به یه نکته دقت کنید.

ایران ما هشت سال تموم با عراق در حال جنگ بود. شیمیایی زدن به برادرهای ما توی جبهه. به زنهای ما توی خوزستان تجاوز کردن. روزها و شبها، تهران عزیزمون رو با موشک هدف قرار دادن. کی صداش دراومد؟ مردم غزه کجا بودن؟ مردم فلسطین و سوریه کجا بودن؟ مسلمونای دنیا کجا بودن اون موقع؟ اصلن یه چیزی. مگه جنگ دو طرفه نیست؟ مگه همین غزه ای ها اگه توانشو داشتن یه یهودی رو زنده میذاشتن اونجا؟ خب قانون جنگ همینه دیگه. مظلوم کیه الان؟ اونی که قدرتش کمتره؟ خب اگه قدرتشو داشت و میزد یهودیا رو له و لورده میکرد، مظلوم یهودیا میشدن؟ یعنی فقط قدرت کمتره که مظلومیت میاره؟ اصلن یه چیز دیگه. خب مگه فلسطینیا زمیناشونو خودشون نفروختن؟ مگه پولشو نگرفتن؟ خب مشکل چیه پس؟

من اعتقادی به تلافی کردن ندارم. فقط میگم آدم باید برای کسی بمیره که اون طرف حاضر باشه براش تب کنه. حتی بیشتر از این. آدم باید برای کسی تب کنه که طرفش حاضر باشه براش بمیره. زیاد جوگیر این هوچی گری ها و تبلیغات نشین. وقتی بمب و موشک به تهران و شهرهای بی دفاع ما ریخته میشد، هیچ کس هیچ کس هیچ کس به فکر ما نبود...