خیلی چیزا هست توی زندگی که فقط باید تجربه ش کنی تا بفهمیش. باید ببینیش تا درکش کنی. قبل اینکه ببینیش، هر چقدر هم توضیح در موردش بشنوی و تصورش کنی، نمیتونه جای یه لحظه دیدن و تجربه شخصی رو بگیره. بعضی چیزها اصلا توضیح دادنی و توصیف شدنی نیستن. درباره مزه شیرین قند، هر چقدر هم برامون توضیح بدن درکش نمیکنیم تا وقتی که خودمون بچشیمش. به نظرم خیلی از مسایل اعتقادی هم همینجوری ان. بعضیا فقط درباره چیزی شنیدن، ولی بعضیای دیگه، صورت اون چیز رو دیدن و درک کردن...
گوشم شنید نغمه ایمان و مست شد
کو قسم چشم؟ صورت ایمانم آرزوست!
خیلی خیلی خیلی موافقم....
مخصوصا در مورد تجربیات تلخ
ممنونم از کامنتت
موافقم راس میگی خیلی چیزا رو باید تجربه کرد و اون موقع در موردشون نظر داد
بله. همینطوره....
میگه برید از اونا بپرسید که شنیده ها رو دیدن. بنظرم فرق علم با یقین میشه
یه چند وقتیه دارم سخنرانی درباره مولوی گوش میدم. این بشر خیلی اینجوریه...توصیه میکنم گوش بدی
سلام...
دقیقا همینطوره
در هر اتفاقی برای مومن خیری نهفته است
گفته چه بزرگیه سرباز؟
پستش کردم تو لاینم
تو اون لحظه واقعن به این جمله احتیاج داشتم ...
زندگی بدون اعتقاد به نظرم پشیزی ارزش نخواهد داشت برام
سلام. فکر میکنم از امام هادی باشه. باز نگاه میکنم میگم خدمتتون....
کاملا موافقم .. واقعا بنظرم تفاوت تقریبا فاحشی هم هست بین اونچه که از تجربه تو ذهنمون شکل میگیره و اونچه که فقط از گفته ها و شنیده های اطراف استنباط کردیم . حیف که بعضی تجربیات خیلی گرون تموم میشن واسمون ..
قشنگ بود اگه نیاز به لبخند داری بیا به-جوک ما