روزهای زندگی

روزهای زندگی

زندگیم را دوست دارم
روزهای زندگی

روزهای زندگی

زندگیم را دوست دارم

شاد بودن...

همه آدما، توی لحظه ای که هستن، میتونن یه دلیل برای ناراحتی خودشون پیدا کنن. حتی پولدارترین  آدم روی زمین  و کسی که به ظاهر مشکلی نداره، میتونه توی همون لحظه بگرده و یه دلیل برای ناراحتی خودش پیدا کنه. نه یک دلیل، بلکه هزاران هزار دلیل. 

 نه فقط برای ناراحتیش، بلکه برای خوشحالیش هم میتونه هزاران هزار دلیل پیدا کنه.

یعنی آدما توی هر ثانیه از زندگیشون، میتونن برای شاد بودن یا ناراحت بودن خودشون دلیل پیدا کنن. بهونه پیدا کنن. 

واقعا راست گفتن که شاد بودن، فقط یه تصمیمه...

دل نوشته هایی از سر بیکاری....

بعضی وقتا هست آدم از یه وضعیتی راضی نیست. انقدر اون وضعیت اذیتش میکنه که همه فکر و ذهنش درگیر اون وضعیت میشه. نمیتونه درست فکر کنه؛  یا حتی  درست لذت ببره. انگار همه چیز تحت الشعاع اون قضیه و اون فکر قرار میگیره. گاهی آدم احساس میکنه داره توی یه احساسی غرق میشه. گاهی احساس میکنه که چی؟  سعی کنم هم فایده ای نداره . انگار مار نا امیدی دور بدنش پیچیده و داره خوردش میکنه. داره نفسشو میگیره. اتفاقن همین موقعاست که آدما از همیشه بیشتر به امید نیاز دارن....

بیشتر به خوشی احتیاج دارن

دیگه برای این آدما، خوشی کردن تفریح نیست. یه ریسمونیه که باید بهش چنگ بزنن تا سرشون نره زیر منجلاب غم و غصه و ناراحتی.  

یه ترجیح نیست

یه الزامه...

اینکه چقدر بتونی توی این مواقع خودتو نبازی و بالا بکشی مهمه .وگرنه وقتی همه چیز بر وفق مرادته، خوب بودنت هنری نیست. آدما توی سختیهان که  تربیت میشن. رشد میکنن. اگه کسی قرار نیست برای تو باشه، هیچ جوری نمیتونی نگهش داری. برای بودنش هر کاری میکنی. میشی چیزی که اون میخواد. آخر سر هم نمیتونی نگهش داری.

و تو میمونی و یه شخصیت تو خالی و پوچ که دیگه حتی خودت هم خودتو نمیشناسی....

اگر هم قراره برای تو باشه برای تو میشه.

..وظیفه تو  فقط اینه که کار درستو انجام بدی....

همینه فقط

بقیه ش دست من و تو نیست ...

تو کم نذار توی کارات

بقیه شو بسپار به تقدیر....

به زمان....

به خدا...

یادت نره. مهمترین فرد توی این دنیا کیه؟

خودتی!

نذار فردا روزی، شرمنده خودت باشی و خودت، از خودت شکایتی به دل داشته باشه... 

شکایت تحقیر شدن و کوچک شدن.... 

عقیده...

هیچ عقیده ای توی دنیا، ارزش اینو نداره به خاطرش کشته بشی...

هیچ عقیده ای در دنیا، ارزش اینو نداره به خاطرش کسی رو بکشی....

هیچ عقیده ای در دنیا، ارزش اینو نداره دل عزیزانتو به خاطرش به درد بیاری....

هیچ عقیده ای در دنیا، ارزش اینو نداره از عزیزانت به خاطرش، برنجی....

هیچ عقیده ای در دنیا، ارزش اینو نداره اخلاقیات و انسانیت خودت رو به خاطرش زیر سوال ببری....

هیچ عقیده ای در دنیا، ارزش اینو نداره به خاطرش با عزیزترین کسای زندگیت بحث و جدل کنی...

هیچ نهادی خونخوار تر از دین و مذهب در طول تاریخ نبوده....

انسانها کی میخوان این حقیقت های ساده رو بفهمن؟


پ.ن: دست کم 118 نفر در حملات داعش به آمفی تئاتری در فرانسه، کشته شدن.....


یک تغییر بزرگ...

خیلی کارها، عقیده ها و رفتارها قبلترها به عنوان یک چیز غیر اخلاقی شناخته میشد. ولی این روزها و با ورود انسان به دنیای دموکراسی و حق مداری، به عنوان یک حق شناخته میشه. کاری به درست و غلطش ندارم. مهم اینه که اخلاق، چقدر در حال تغییره و چقدر نسبی شده.

به عنوان مثال، همجنس بازی که قبلتر ها غیر اخلاقی و مذموم شمرده میشد، امروزه در خیلی از کشورها، به عنوان یک حق شناخته میشه و بهش احترام گذاشته میشه.یا رابطه خارج از محدوده ازدواج و یا خیلی چیزهای دیگه که امروزه در خیلی از کشورها، به عنوان یک امر غیر قانونی تلقی نمیشه و براش مجازاتی در نظر گرفته نمیشه. حتی مجازاتی به اندازه تخلف راهنمایی رانندگی....انگار یک جنگ بزرگ شروع شده بین اخلاقیات و قانون...

این "قانونی شدن و مجاز شدن" خیلی از امور غیر اخلاقی در جامعه، صرف نظر از درست یا غلط بودن اون، یک تغییر بزرگ در اجتماع آدمیه و میتونه مبنای یک تغییر بزرگ در آینده زندگی آدم باشه...

نظر شما چیه؟