درس امروز

امروز، ظاهرن روز خیلی بدی بود برام. ولی یه دنیا چیز یاد گرفتم.

یاد گرفتم باید روابطم با افراد مختلف رو خیلی جدی و کاملن بر اساس منطق دوباره سازی کنم.

یاد گرفتم خودم مهمترین فرد زندگی خودم باشم و اگه کسی نمیتونه اینو تحمل کنه، تصمیم با خودش.

یاد گرفتم هر چیزی بهایی داره و برای داشتن هر چیزی، باید بهاش رو داد. بعضی چیزا خیلی بهای سنگینی دارن.

یاد گرفتم کسی که میخواد من توی زندگیش بمونم، باید به قوانین من احترام بزاره.

یاد گرفتم دنیا دو روزه، یه روز به نفع تو و یه روز بر علیه توئه.

یاد گرفتم بیشترین چیزایی که آدم توی زندگیش به دست میاره موقعهای سختیه و نه خوشی و آرامش.

یاد گرفتم احساسی که خود آدم به خودش داره از همه احساسهای دنیا مهمتره.

یاد گرفتم حرف دیگرون و کارهاشون هیچ تاثیری روی حال آدم نداره. مگه اینکه آدم اون حرفا و کارا رو تبدیل کنه به کارد و چاقو و بزنه به خودش.

یاد گرفتم برای هر کسی باید به اندازه ای که هست، ارزش قائل شد. و این دقیقن کاریه که مردم با ما میکنن.

یاد گرفتم تا وقتی آدم خودش نخواد که زندگیش رو سر و سامون بده، هیچ کس نمیتونه این کارو بکنه و تا وقتی آدم درگیر حاشیه های زندگی باشه نمیتونه این کارو بکنه.

یاد گرفتم هیچ کس قرار نیست برای بیاد. هیچ کس برای نجات ما نمیاد.  هیچ کس کمکی نمیکنه. هر کس باید نون بازوی خودشو بخوره.

یاد گرفتم دنیا بیرحمه، یه عالمه بی عدالتی توی دنیا هست. ولی خب، چه میشه کرد؟ مگه میشه همه ثانیه های زندگیمون رو به نق زدن بگذرونیم؟

یاد گرفتم همه آدما تشنه احترامن. همه آدما از اینکه بهشون ارزش بدی و کاری کنی احساس خوبی کنن،  لذت میبرن و این نقطه ضعف همه آدماست.

یاد گرفتم با هیچ کس نباید زیاد شوخی کرد. شوخی واقعن اعتبار و احترام آدم رو زیر سوال میبره.

یاد گرفتم همه چیز زندگی آدم باید بر مبنای منطق و عقل باشه. هر جا آدم از منطق و عقلش چشم پوشی کنه یه جایی از زندگی یه خنجریمیخوره که نهایتن از پا درش میاره.

زندگی!

ممنونم از این همه درسی که امروز بهم دادی. هیچ وقت درسای امروز رو فراموش نمیکنم.