شب قدر

امشب، شب قدره. یکی میگفت امشب به جای اینکه سعی کنید بیدار بمونید، سعی کنید بیدار بشید و چقدر حرف قشنگیه این حرف.

به نظر من همه آدمای بزرگ تاریخ، علیرغم دین و مذهبی که داشتن، یه جایی از زندگیشون تصمیم گرفتن که بیدار بشن و شدن و نخواستن دیگه خوابشون ببره.

امشب، تموم کینه هایی که از دیگرون به دل داریم بریزیم دور. اگه دوست داریم خدا ببخشتمون و اگه ازش انتظار داریم، اول از همه سعی کنیم خودمون رو ببخشیم، بعدش بقیه آدمایی که بهمون بد کردن و یا ازدستشون دلخوریم. بلا استثناء. حتی کسایی که ازشون متنفریم. خدا بنده ای که سعی کنه صفت "بخشش" خداوندگاری رو زنده نگه داره، نمیتونه نبخشه.

یادمون نره ثواب یه ساعت تفکر از هفتاد سال عبادت بیشتره. امشب یه ساعتی با خودمون خلوت کنیم و واقعا تفکر کنیم. ببینیم چه جوری میتونیم آدمای بهتری برای خدا، برای خودمون و برای مردم باشیم. امشب تصمیم بگیریم یه کار خوب کوچولو، نه برای بهشت، نه برای وعده وعید آخرت، بلکه فقط و فقط برای دلمون انجام بدیم و ادامه اش بدیم.

شب قدر برای آدمای مختلف، متفاوته و مطمئنا شب قدر، فقط یه شب در طول سال نیست. هر شبی که آدم تصمیم بگیره تغییراتی توی زندگیش در جهت مثبت بده و به قدرِ واقعی خودش نزدیک بشه،  شب قدره.

امشب، تا میتونیم به همه عالم و آدم عشق بدیم و عشق بگیریم. سعی کنیم یه گره بسته ای رو باز کنیم. یه امیدی توی دل یکی که به امید واقعا نیازمنده، ایجاد کنیم. 

یادمون نره: یک دلشکسته گر که دعاگویمان شود                    به زانکه خود نشسته و عمری دعا کنید

راههای میانبُر خیلی زیاده. مثلا میگن به درازی نماز و زیادی روزه، در مورد آدما قضاوت نکنید. به وفای به عهد و راستگویی آدما رو بشناسید. به اخلاق نیکو، به محبت و کمک به مردم و خیلی چیزای دیگه.

حال خوشی رو برای همه تون آرزو میکنم.

یا حق.