جملاتی از چند کتاب ...

- آدم خوب، آدم مُرده است!  (قلعه حیوانات-جورج اورول)

- چیزی شبیه یک روز مرخصی اضافی حین خدمت، کمی مهلت، فاصله بین دو پرانتز، یک لحظه لطافت. چند ساعتی که از دیگران ربوده بودیم...زندگی هنوز چند روز مرخصی برایمان اندوخته بود؟ و نیز چند تا دماغ سوخته؟ چند تا دلخوشی کوچک؟ کی همدیگر را از دست میدادیم و رشته ها چگونه میگسستند؟ (گریز دلپذیر- آنا گلوالدا)

- شیب هم می تونه سربالایی باشه و هم می تونه سرازیری باشه . سربالایی هم یجور سرازیری یه. سرازیری هم یجور سر بالایی یه. بستگی داره تو کجا باشی  و از کجا نگاش کنی. (حکایت عشقی بی قاف، بی سین، بی نقطه- مصطفی مستور)

- آدم باید به تعداد کسانی که می شناسد ماسک داشته باشد . (چهل سالگی - ناهید طباطبایی)

- اگر این زن ها نبودند و محض خاطر آنها نبود پسرها چه زود می توانستند مرد بشوند... زنها هی می ترسند و ما مردها را هم می ترسانند... (سو و شون - سیمین دانشور)

- سکوت من گذشته دارد . به خاطر آن بارها تشویق شده ام . هفت هشت ساله بودم که می دانستم هر بچه ای ان را ندارد .سکوت من اولین دارائی ام به حساب می آمد ...بارها مورد تحسین زن های خانواده مان قرار گرفتم به خاطر توداری ام . خیلی زود فهمیدم که به یک صندوقچه می مانم با دری کیپ و پر از راز. سالها بعد یاد گرفتم که حرف می تواند حتی مخفیگاهی بهتر از سکوت باشد . (پرنده من - فریبا وفی)

- قلب آدمی جانور درنده‌ای است ... و تو ای مسیح، تو هم نتوانستی او را آرام کنی .. (مسیح باز مصلوب - نیکوس کازنتزاکیس)

- اگر انسان فقط یکی را دوست بدارد و نسبت به دیگران بی اعتنا باشد پیوند او عشق نیست بلکه یک نوع بستگی تعاونی یا خودخواهی گسترش یافته است. اگر آدم واقعا و صمیمانه کسی را دوست داشته باشد حتما همه مردم دنیا و زندگی را دوست می دارد... (هنر عشق ورزیدن - اریک فروم)

- یک احساساتی هست، یک چیزهایی هست که نمی‌شود به دیگری فهماند، نمی‌شود گفت، آدم را مسخره می‌کنند ، هر کسی مطابق افکار خودش دیگری را قضاوت می‌کند. زبان آدمیزاد مثل خود او ناقص و ناتوان است. (زنده بگور - صادق هدایت)

- روح ما از هرچه تشکیل شده باشد، مال من و او از یک جنس است (بلندیهای بادگیر - امیلی برونته)

- چه دشوار است قهرمان ماندن، دشوار نیست قهرمان شدن، چه دشوار است قهرمان ماندن (کلیدر - محمود دولت آبادی)

- بیا وداع کنیم. اگر بنا باشد کسی از ما بماند، همان به که تو بمانی، کینه‌ی تو به کار این دنیا بیش‌تر می‌آید تا عشق من! (کلیدر - محمود دولت آبادی)