نقاب

دیشب خواب دیدم تلویزیون داره آهنگ نقاب سیاوش قمیشی رو پخش میکنه. بیت بیتشو یادمه که با لذت و دقت گوش میکردم. امروز هم همه اش ورد زبونم این آهنگ بود. به این فکر کردم که خیلی وقته دلم برای خودم خیلی خیلی تنگ شده. شاید این خواب، درخواست ضمیر نا خود آگاهم بوده. به این فکر میکنم که کم کم دارم به نقابم عادت میکنم. داره قیافه ام یادم میره. انقد توی نقشم فرو رفتم که بعضی وقتا نمیدونم قبلنا داشتم فیلم بازی میکردم و خودم نبودم یا الآن دارم فیلم بازی میکنم و خودم نیستم. درست مثل کسی که اونقدر خوابیده و خواب دیده که نمیدونه زندگی واقعی وقتیه که توی خوابه یا وقتیه که توی بیداریه. اصلن کدوم خوابه و کدوم بیداری؟ کدوم حقیقته و کدوم مجاز؟ منِ واقعی کدومه؟

خودمو گم کردم. خودمو یادم رفته. کجا پیدام کنم؟