صفر و یک

اینایی که میگن "یا میخوایم یه چیزی رو نداشته باشیم یا تمام و کمال داشته باشیم"، به نظر من حرف درستی نمیزنن. خیلی وقتا یه خورده از یه چیزی داشتن خیلی خیلی بهتر از نداشتن اون چیزه. 

همین عبادت نصفه نیمه و یکی در میون (البته اگه واقعا به اثر عبادت اعتقاد داشته باشی)، هر چند هم با سر به هوایی و غفلت باشه، از بی عبادتی بهتره. همین خونواده ی نه چندان دلچسب  و درست حسابی (صرفا برای مثال عرض میکنم. سوء تفاهم نشه) از نداشتن خونواده و فک و فامیل بهتره. همین یه شب در میون و نصفه نیمه کتاب خوندن از کتاب نخوندن بهتره. همین نصفه نیمه زبان خوندن یا موسیقی یاد گرفتن از انجام ندادنشون بهتره. 

دیگه ....دیگه.....

آها....

همین هر از چند گاهی یه کار خوبی کردن، از کار خوب نکردن بهتره. 

اصلا خصلت کارای خوب همینه. چیزای خوب، یه کمش هم خوبه و نباید به بهونه نرسیدن به اون حد کمال، همون چیزای کوچیک رو هم از دست داد. 

یادمون باشه، خاکستری، هر چقدر هم نزدیک به سیاه باشه، باز از سیاه مطلق بهتره.