خارهای کوچیک زندگی...

دلیل خیلی مشکلات ما آدما، چیزهای کوچیکین که از بس کوچیکن به چشم نمیان و مهم شمرده نمیشن. همین چیزای کوچیکن که آدم نمیتونه حد توقفی براشون پیدا کنه. نمیتونه خط قرمزی براشون مشخص کنه. همین چیزای کوچیکن که وقتی مشمول بی توجهی ما و گذر زمان بشن، روز به روز، بیش از پیش میشن یه قسمت جدایی نا پذیر زندگی. آدم فک میکنه هر وقت بخواد میتونه از شر این چیزا خلاص بشه. ولی یه موقع چشماشو باز میکنه و میبینه خیلی وقته به این چیزای کوچیک عادت کرده و دیگه نمیتونه این چیزا رو از زندگیش خارج کنه. "اعتیاد"، "سیگار"، "چایی"، "مشروب"، "بددهنی و فحش"، "سنگدل شدن"، "دزدیهای کوچیک"، "دزدی از ساعات کار"، "کم کاری". همین " حالا یه دفعه چیزی نمیشه " ها. "مگه این چیه" ها. "با یه دفعه کسی نمرده " ها. "واسه تفنن" ها.  همین "فقط همین یه بار" ها. "فقط یه نیگا" ها. "حالا اونقدا هم بزرگ نیست که شولوغش میکنی" ها. 

این چیزای کوچیک مثل همون خاری میمونه که مولوی توی مثنوی میگه. وقتی یه خار رو توی رهگذر میکاری، همه میان بهت میگن این خار رو بِکَن. تو میگی حالا میکَنم. وقت هست. کاری نداره که. هر وقت بخواد یه ثانیه ای میکَنمش. روزها میگذره؛ خار هر روز قوی و ریشه دار تر میشه و تو هر روز ضعیفتر و پیرتر. یه روزی میرسه که حتی اگه بخوای خار رو بکنی هم، زورت نمیرسه. بترسیم از این خارهای کوچیک زندگیمون. 

همچو آن شخص درشت خوش سخن            در میان ره نشاند او خاربن

ره گذر یانش ملامت گر شدند            بس بگفتندش این بکَن این را نکند!

هر دمی آن خاربن افزون شدی           پای خلق از زخم آن پر خون شدی

جامه های خلق بدریدی ز خار                    پای درویشان بخستی زار زار

مدتی فردا و فردا وعده داد                       شد درخت خار او محکم نهاد

تو که می گویی که فردا این بدان           که به هر روزی که می آید زمان

آن درخت بد جوانتر می شود                     وین کَنَنده پیر مضطر میشود

خاربن در قوت و برخاستن                           خارکَن در پیری و در کاستن

خاربن هر روز و هر دم سبز و تر                   خارکن هر روز زار و خشک تر

او جوان تر می شود تو پیرتر                          زود باش و روزگار خود مبر

خار بن دان هر یکی خوی بدت                        بارها در پای خار آخر زدت

بارها از خوی خود خسته شدی          حس نداری سخت بی حس آمدی

یا تبر برگیر و مردانه بزن                            تو علی وار این در خیبر بکن