شهر فرشتگان

نمیدونم فیلم شهر فرشتگان (City of angels) رو دیدین یا نه. با بازی فوق العاده زیبای نیکلاس کیج که توی فیلم نقش یه فرشته رو بازی میکنه. یه جایی از خدا میخواد به انسان تبدیلش کنه و وقتی از بالای ساختمون خودش رو پرت میکنه پایین و به هوش میاد و خون رو روی دست و صورتش میبینه، از خوشحالی توی پوست خودش نمیگنجه. از بو کردن سیب و پرتقال و دوش گرفتن و راه رفتن و دویدن و زمین خوردن و خلاصه از همه چیز زندگی جدیدش که برای آدما یه امر پیش پا افتاده است لذت میبره. واقعا کیف میکنه. صحنه آخر فیلم هم که نشون میده داره توی دریا شنا میکنه و از شنا کردنش لذت میبره.

من هم یه چند وقته اینجوری شدم. سطح لذت بردنم از تک تک ثانیه ها و کارای ریز و درشت زندگیم فوق العاده زیاد شده. حتی یه دوش ساده هم که میگیرم فوق العاده لذت میبرم. هیچ وقت توی زندگیم انقدر شاد و خوشحال نبودم و از زندگیم هیچ وقت به اندازه ای که الآن دارم لذت میبرم نبردم. دارم فکر میکنم چرا تا به حال این لذت های بزرگ و دوست داشتنی زندگیم رو نمیدیدم؟