ماه بر عشق تو خندید

شعر کوچه رو خیلی دوست دارم. از بچگی همه اش رو حفظ بودم. اوج شعرش که آدم رو واقعا به خدا میرسونه اینه:

اشکی از شاخه فرو ریخت....مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت....

اشک در چشم تو لغزید....ماه بر عشق تو خندید...

واقعا باید به عشق خیلی ها خندید. عشقی که شاید وسعتش اقیانوس باشه، ولی عمقش یه وجب هم نیست...