کارهای زندگی رو میشه به چهار دسته تقسیم کرد:
معمولا اولویت بندی شماره 1 و 4 خیلی سخت نیست. مشکل از اونجایی شروع میشه که اولویت 2 و 3 با هم جابجا میشن. یعنی کارهای غیر ضروری و لذت بخش زندگی آدم اونقدر زیاد میشه که دیگه فرصتی برای کارهای ضروری و غیر لذت بخش باقی نمی مونه و یه موقعی میاد که آدم چشم باز میکنه و میبینه کلی فرصت رو که میتونسته الآن براش لذت به ارمغان بیاره برای کارهایی که حتی لذتشون رو هم دیگه یادش نیست حروم کرده.
سلام دویت عزیز
از اشنایی با وب شما بسیار خوشحال شدم.مطالب ما شببه هم ایت.
ممنون میشم به وب منم سر بزنید و در مورد خاطره ام نظرت رو بگی.
مرسی
من که همیشه وقتی شکوه ایران رو میشنوم بیشتر گریه میکنم. اینم در مورد انچه اعراب به ما اموختند::
اعراب به ما آموختند که آنچه را که میخوریم "غذا" بنامیم و حال آنکه در
زبان عربی غذا به "پس آب شتر" گفته میشود.
اعراب به ما آموختند که برای شمارش جمعیّتمان کلمۀ "نفر" را استفاده کنیم
و حال آنکه در زبان عربی حیوان را با این کلمه میشمارند و انسان را با
کلمۀ "تن" میشمارند؟ شما ۵ تن آل عبا و ۷۲ تن صحرای کربلا را بخوبی
میشناسید.
اعراب به ما آموختند که "صدای سگ" را "پارس" بگوئیم و حال آنکه این کلمه
نام کشور عزیزمان میباشد؟
اعراب به ما آموختند که "شاهنامه آخرش خوش است" و حال آنکه فردوسی در
انتهای شاهنامه از شکست ایرانیان سخن میگوید.
آیا بیشتر از این میشود به یک ملّت اهانت کرد و همین ملّت هنوز نمیفهمد
که به کسانی احترام میگذارد که به او نهایت حقارت را روا داشته اند و
هنوز با استفادۀ همین کلمات به ریشش می خندد.
آیا در کتاب سفینه البهار نمیخوانیم که بالاترین ایرانی از پست ترین عرب
پست تر است؟!!!!
ممنون از کامنتت. ولی خداییش به پست من چه ربطی داشت؟
سلام عزیز تشکر که بهم سر زدی خیلی جالب بود اما نمی دونم از من در کدام بخش است
سلام دوست عزیز
منون که بهم سر زدی
من شما رو لینک دادم
موفق باشید