غرور بر باد رفته

شکوه تحت جمشید و نقش رستم را که میبینی، نمیدانی باید گریه کنی یا از غرور، سرت را بالا بگیری. راهنما میگفت وقتی تخت جمشید را میساختند، برای کارگران حقوق و مزایا در نظر گرفته بودند و حتی کارگران بیمه نیز داشتند. میگفت زنان مرخصی زایمان با حقوق دریافت میکردند. درست هنگامیکه که اعراب بادیه نشین و عقب افتاده، دختران خود را زنده به گور میکردند و تا هزار و دویست سال بعد هم همین کار را میکردند، زنان در ایران مرخصی زایمان داشتند. هنگامیکه اعراب، به قبایل یکدیگر حمله میکردند و خونها میریختند، مردان را میکشتند و زنان را به کنیزی میگرفتند، در ایران برای کارگری مزد دریافت میکردند. همه کتیبه های تخت جمشید و نقش رستم، با نام خدای واحد، اهورا مزدا آغاز میشود. هنگامی که اعراب تا 1200 سال بعد هم، بتهای سنگی ساخته دست خود را میپرستیدند.

دلم به اندازه غروب پرسپولیس گرفته...