اعتبار حساب دوستی

توی پُست قبلیم، نوشتم که رفیق خوب داشتن یه نعمته. نعمتی که ممکنه نصیب هر کسی نشه. ولی مهمتر از رفیق خوب داشتن، نگه داشتن رفیقای خوبه. یعنی اینکه کاری کنی که همیشه پیش رفیقات اعتبار داشته باشی. رابطه ای که با رفیقات داری، مثل یه حساب بانکیه که توش یه مقداری اعتبار هست. هر وقت که یه باری رو دوش رفیقت میندازی و چیز سختی ازش میخوای که براش سخته انجام دادنش، انجامش میده، ولی یه خورده از اعتبار حسابت کم میشه. تا جایی میرسی که دیگه اعتباری توی حسابت باقی نمیمونه. اون موقعس که به خودت میگی ایکاش اعتبارت رو نگه میداشتی، برای روزی که واقعا ضروری بود. کاش به رفقات اونقد رو نمینداختی و سر هر چیزی، بهشون زحمت نمیدادی. کاش جاهایی که واقعا نیاز نبود، ازشون کمک نمیخواستی.

                                                                      

رابطه با هر کسی توی زندگی همینجوریه. توی حسابت هر چه قدر هم اعتبار باشه، بالاخره یه روزی تموم میشه. باس مراقب بود این اعتبار تا آخر عمرمون باقی بمونه.باس حواسمون باشه زیادی از حد، از اعتبار حسابمون برداشت نداشته باشیم.  باس حواسمون باشه این اعتبار رو الکی الکی خرجش نکنیم یه موقع بمونیم بی اعتبار و آس و پاس...