بوسه های به تعویق افتاده

چند قدم دور شد و دوباره برگشت. صورت و پیشانی مادرش را غرق در بوسه کرد. چندین و چند بار این اتفاق تکرار شد. مجموعا شاید بیش از صد بوسه بین لبانش و پیشانی و صورت مادرش رد و بدل شد. شاید این فرصت اندک فرودگاه، نتواند جبران این همه بوسه های به تعویق افتاده را بکند. شاید ماهی را هر وقت از آب بگیری، تازه نباشد. گیت فرودگاه، او را به دنیایی، شاید بی بازگشت فرا میخواند.