بچه ها...

بچه ها موجودات عجیب غریبی ان. به نظرم غیر ممکنه کسی خنده و شادی بچه ای رو ببینه و لبخند گوشه لبش نیاد. بچه ها به خدا وصلن. به فطرت پاک انسان وصلن. به نظرم اگه کسی با بچه ها حال نکنه، یه جایی از فطرتش دور شده. اگه یکی حوصله بچه ها رو نداشته باشه، اونجایی که باید واستاده باشه، وانستاده. خیلی از سرشت خودش فاصله گرفته.

آدمی که توی شرایط نرمال زندگیش هست، نمیتونه با بچه ها بد باشه.

بچه ها، معیار خوبی هستند برای اینکه ببینیم توی زندگی مسیر زندگیمون داریم راه رو درست میریم یا اشتباه...

---

پ.ن. امروز خیلی خیلی اضطراب و دلشوره دارم. نمیدونم چرا. به همه فک و فامیلمون زنگ زدم. خدا رو شکر همه خوبن. نمیدونم این حس لعنتی از کجا نشأت میگیره...