روزهای امید

دیشب توی خیابون بودم. مردم خیلی خوشحال بودن. میخندیدن. کف میزدن. سوت میزدن، هلهله میکردن. مهربون شده بودن. خوب شده بودن. از خوشحالی مردم خیلی خوشحال شدم. یاد روزای خوب افتادم. روزای شادی. روزای امید. روزای قشنگی که داشتیم و مدتها بود طعم شیرین اون روزها از یادمون رفته بود. اشک توی چشام حلقه زد.

مردم خوبی داریم. زحمت زیادی لازم نیست تا مردم خوب بشن.

خدا کنه از این به بعد، بیشتر وقتمون به شادی کردنها بگذره...

---

پ.ن. دلم تنگه. برای خیلی روزا. برای خیلی چیزا.برای خیلی کسا...