بهترین تصمیم

 آدما تحت یه شرایط و ملاحظاتی، کلی فکر میکنن، دلیل و منطق میارن، دو دو تا چهارتا میکنن و یه تصمیمایی میگیرن و طبق اون تصمیما عمل میکنن. بعدها که به اون تصمیما فکر میکنن، شاید اون همه دلیل و منطقی که پشت اون تصمیمشون بوده و اون شرایطی رو که موقع تصمیم گیری داشتن یادشون نیاد و فکر کنن اون موقع واسه چی اون تصمیم رو گرفته بودن. بعدش چون چیزی یادشون نمیاد نمیتونن خودشون رو دقیقا توی اون شرایط تصمیم گیری قرار بدن و اینجوری میشه که به خاطر تصمیمی که مدتها پیش گرفتن عذاب وجدان میگیرن. ولی این اصلن درست نیست. چون یه عالمه دلیلی و منطق و دود دو تا چهار تا پشت اون تصمیم بوده و یه شرایط ویژه ای در لحظات تصمیم گیری بوده که پازل تصمیم گیری رو تکمیل میکرده ولی الآن دیگه هیچ کدومش نیست. پس نمیشه لحظات تصمیم رو بعدن دوباره شبیه سازی کرد. به احتمال قریب به یقین، توی اون لحظات بهترین تصمیم رو گرفته و الآن هم اگه شکی درباره تصمیمش اومد سراغش، باید این نکته رو در نظر بگیره که در لحظه تصمیم، سعیش این بوده که بهترین تصمیم رو بگیره و حتمن همین کار رو کرده.
 بیشتر وقتا نباید خودمون رو به خاطر تصمیمایی که در گذشته گرفتیم، سرزنش کنیم. چون بهترین تصمیم همون بوده.