الآن

تا به حال به کلمه "روز مبادا" فک کردین؟ روزی که ممکنه اوضاع از اینی که هست بدتر بشه؟ روزی که ممکنه چیزی رو که الآن میتونیم ازش استفاده کنیم اون روز بیشتر به دردمون بخوره؟ تا به حال دیدین کسایی رو که برای داشتن یه آینده خوب و مرفه، از لذتهای الآنشون به طور کامل دست میکشن؟

تا به حال دقت کردین چقدر به اشتباهات گذشتمون فک میکنیم؟ اونقدر بعضی وقتا عذاب وجدان میگیریم که آثار بدی که عذاب وجدان در روح و جسممون میذاره، از خود اون اشتباه بیشتر و بزرگتره. تا به حال چند بار این کلمات رو شنیدین "هرگز خودمو نمیبخشم"؟ یا به خاطر اتفاق بدی که توی زندگیمون افتاده، باقیمونده زندگی رو به خودمون و دیگرون تلخ میکنیم؟

پس حال چی؟ الآن چی؟ میدونید کلمه پرزنت در انگلیسی دو تا معنی میده؟ یکی یعنی "زمان حال". معنیی دیگه یعنی "هدیه." زمان حال واقعا یه هدیه است. واقعا با ارزشه. زندگی یعنی همین زمان حال. همین لحظه های کوتاه. همین شادیها و حتی غمهای کوتاه کوتاه که کنار هم زندگیمون رو شکل میدن. قدرشو بدونیم.

از دی که گذشت، هیچ از او یاد مکن

فردا که نیــــــــامده است، فریاد مکن

بر نامده و گذشــــــــــــــته بنیاد مکن

حالی خوش باش و عمر بر باد مکن.*

---

حکیم عمر خیام