نوستالژی

امروز بعد از ۷ سال و نیم اومدم دانشگاه دانشنامه ام رو بگیرم. یه حس عجیبی دارم. الآن دارم از سایت دانشکده سابقم این مطالب رو مینویسم و چنان حس نوستالژیکی اومده سراغم که داره گریه ام میگیره. تموم کلاسای درسی که یه موقع روی صندلیاش مینشستم و تموم راه پله هایی که گاهی با خوشحالی و گاهی با غم طی میکردم دارن باهام حرف میزنن. خاطره های تلخ و شیرین. نگاههای زیر چشمی که به دخترای هم دانشکده ایم مینداختم و راه رفتن های سر خوشانه از این ور دانشگاه تا اونور دانشگاه.  سالن بزرگ ورزشی و کتابخونه مرکزی...دلم تنگ شده برای دوران بی دغدغه دانشگاه که بزرگترین مشکلم نمره آزمایشگاه فیزیکم بود که نیفتم... 

یادش به خیر...