روزهای زندگی

روزهای زندگی

زندگیم را دوست دارم
روزهای زندگی

روزهای زندگی

زندگیم را دوست دارم

تصمیم هایی برای لحظه ها و ثانیه ها

خیلی وقتا حالمون بد میشه. به خاطر چیزای بزرگ و چیزای کوچیک توی زندگیمون. احساس ناراحتی و افسردگی داریم. احساس بی حوصلگی و تنبلی. نمیدونیم باید چیکار کنیم و چه تصمیمی بگیریم.

یه راه جالب برای اینکه بتونیم حالمونو بهتر کنیم اینه که حواسمون به ثانیه ثانیه زندگیمون باشه. توی هر لحظه ای که هستیم، ببینیم چه تصمیمی باید بگیریم. فقط برای اون لحظه، مستقل از لحظات دیگه و بدون اینکه بخوایم فکر کنیم به بقیه روزمون. به بقیه روزهامون. ببینیم آیا اگه اون تصمیم رو بگیریم به نفعمونه؟ ایا اون تصمیم کوچولو، کار درستی به حساب میاد؟

مثلا صبح که داریم در اتاق محل کارمونو باز میکنیم و همکارمونو میبینیم، بدون در نظر گرفتن کوهی از مشکلات و درگیریهایی که داریم، میتونیم تصمیم بگیریم بهش یه لبخند بزنیم و البته که لبخند زدن کار درست تریه نسبت به بی تفاوت گذشتن. یا وقتی یه ظرف پر از شیرینی جلومون گذاشتن و ما از مشکل قند خون رنج میبریم، میتونیم بدون در نظر گرفتن بقیه مسایل زندگیمون، برای اون لحظه تصمیم درست بگیریم و شیرینی نخوریم. وقتی ذهنمون با یه دغدغه بزرگ درگیره و همون لحظه عزیزمون میاد کنارمون، میتونیم فارغ از اون دغدغه، برای یه ثانیه اون مشکل رو کنار بذاریم و به جای بد خلقی و بد اخلاقی، یه لبخند محبت آمیز تحویلش بدیم و بعد از اون، باز به مشکلمون فکر کنیم. نباید به خاطر بی حوصلگیها و مشکلات بزرگ زندگیمون، بند رو اب بدیم و از گرفتن همین تصمیمات کوچیک زندگیمون نا امید و بی تفاوت باشیم. هر لحظه از زندگی، خودش به خودی خود، یه تصمیمه و اصلن زندگی ما هم مجموعی از همین لحظه هاست و اگه این تصمیمات کوچیک و بی ارزش زندگیمونو درست بگیریم، مشکلات بزرگ و دغدغه های جدی زندگیمون، یا اصلن پیش نمیاد و یا خیلی راحتتر حل و فصل میشن. اصلن به وجود اومدن مشکلات بزرگ و دغدغه های اساسی زندگی، به خاطر بی توجهی به لحظه های کوچک و نگرفتن تصمیمات درست برای ثانیه های کوچیک زندگیمونه. باور کنید زندگی خیلی راحتتر و قابل تحمل تر میشه با فکر کردن و تصمیم درست گرفتن برای همین ثانیه ها و لحظه ها بدون نگران بودن برای روزها و ماهها. واقعن این کارها شدنیه و واقعن حال ماها رو که تشنه حال خوبیم، به مرور زمان تغییر میده. اینکه بتونیم ثانیه ثانیه های زندگیمون و تصمیماتی که باید براشون بگیریم رو از همدیگه تفکیک کنیم.






نظرات 5 + ارسال نظر
خورشید دوشنبه 3 آذر‌ماه سال 1393 ساعت 10:43

موافقم
اما ماها یاد نگرفتیم که اینطوری باشیم. مثلا وقتی تو محیط کار ناراحت و عصبی میشیم، وقتی میایم خونه همچنان ناراحتیم. یاد نگرفتیم که این مشکلات و درگیریها رو از هم تفکیک کنیم

واقعن همینطوره. کاش میتونستیم تفکیک کنیم...

چکاوک دوشنبه 3 آذر‌ماه سال 1393 ساعت 19:17 http://yazdan-paki1.blogsky.com/

قبول دارم
آموزنده فرمودید

ممنونم...

سروش تنهایی سه‌شنبه 4 آذر‌ماه سال 1393 ساعت 22:55 http://soroshezendegi.blogsky.com/

راه حل خوبیه امتحان می کنم

حتمن امتحان کن. برا من جواب میده. امیدوارم برای تو هم جواب بده.

مینا جمعه 7 آذر‌ماه سال 1393 ساعت 04:25

ای کاش میشد این پیشنهادت همیشه یادمون بمونه من هم دلم میخواد اینجوری باشم اما گاهی اوقات لبخند زدن به کسی در اوج ناراحتی، کار سختیه

کار سختیه....ولی بعد از یه مدت اتوماتیک وار و با ذهن نا هشیار انجام میشه...

هنگامه چهارشنبه 12 آذر‌ماه سال 1393 ساعت 22:23

در دادگه داد ، ب کسی داد ندادند

بنیاد کسی نیست ک بر باد ندادند

فرصت طلبان مهلت فریاد ندادند

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد