اختلال احتکار...

اگه کمد لباسات پر از لباساییه که نمیپوشی، ولی دلت هم نمیاد به کسی بِدیشون...

اگه دفترچه تلفن موبایلت پر از شماره هاییه که سالی یکبار هم باهاشون تماس نمیگیری، ولی میترسی پاکشون کنی مبادا یه روزی بهشون احتیاج پیدا کنی...

اگه کشوی محل کارِت پر از کارت ویزیت آدماییه که هیچ وقت سر و کاری باهاشون نداشتی و نخواهی داشت، ولی برای روز مبادا نگهشون داشتی...

اگه  هنوز هر از چند گاهی با دوستانی در تماسی که هیچ وقت یادی ازت نمیکنن، ولی تو اگه یادی ازشون نکنی اضطراب میگیری و احساس بدی پیدا میکنی...

اگه هنگام خوشی و تفریح نگران تموم شدن خوشی هستی و غمِ تموم شدن اون لذت، نمیذاره به طور کامل لذت رو تجربه کنی...

اگه کمد اتاقت پر از خِرت و پِرتای کلّ زندگیته و هیچ وقت، هیچ کدومشونو نتونستی دور بریزی...

اگه ذهنت پر از عقایدیه که توی کل زندگی سراغت اومدن و همه شونو توی ذهنت جمع کردی و بیش از حد معمول روی عقیده ات پافشاری و اصرار داری...

اگه هنوز کتابا و دفترای دوران دبیرستان و دانشگاهتو نگه داشتی، بدونِ اینکه استفاده ات بشه...

اگه حساب پس اندازِ روزِ مبادایی داری که هیچ وقت تا حالا سَری بهش نزدی...

و....

هیچ کدوم از اینا نشونه ی خوبی نیست.

اگه این اختلال* رو داشته باشی، زندگیت همیشه پر از ترسه. پر از اضطراب و نگرانیه. نگرانیِ از دست دادن افراد و چیزهای زندگیت. ترس از اومدن یه روز بد، روز مبادا. جرآت نداشتن برای تغییر وضعیت. لذت نبردن از خوشیها. پر بودن ذهن و زندگی از چیزهای به درد نخور و دست و پا گیر و ...

تنها راهش هم دور ریختنه. باید جرأت کرد و تموم چیزهای به درد نخور زندگی رو کم کم و مرحله به مرحله دور ریخت. باید سَری به کمدها، کشوها، گنجه ها، صندوقها و حتی ذهنمون و زندگیمون بزنیم و شروع کنیم به یه خونه تکونی درست و حسابی...

---

*Hoarding Disorder